Hoe maak ik mijn doelen waar?

Zo leuk, een aantal weken geleden heb ik me gebogen over mijn eigen missie, leefregels en doelen in het leven. Klinkt zwaar maar was eigenlijk heel leuk om te doen. Toen ik ermee bezig was vielen ineens ook wat stukjes in elkaar en ik kreeg het geheel vrij makkelijk op papier.

Zeer content met mijn missie gingen er een paar dagen voorbij, mijn leefregels en doelen in mijn achterhoofd. Ik dacht: ik kom er wel! Maar nu we zo’n drie weken verder zijn denk ik: goh wat stond er eigenlijk ook alweer in en hoe gaat het met mijn doelen en wat doe ik er nu eigenlijk mee?

Ik kwam tot de conclusie dat alles wel leuk op zijn plek gevallen was maar ik op deze manier mijn doelen niet ging halen. Alles gaat toch gewoon door zoals altijd en van 15 minuten mediteren en 30 minuten yoga per dag kwam nog steeds niks terecht. Er is altijd een excuus om het niet te doen :).

Met een van mijn doelen was ik wel al aan de slag gegaan. Ik vind mijn werk heel leuk, zo leuk dat ik zelfs nog iets meer ga werken. Maar ik wil ook graag mijn kinderen zien. Dus had ik bedacht: misschien moet ik ze naar school gaan brengen. Maar de A27 richting Utrecht in de ochtendspits is echt geen feestje. Bovendien vindt manlief het prima zo, dus op zoek naar een andere manier om toch wat momenten thuis te zijn.

Het plan is nu: vanaf de herfstvakantie twee dagen in de week om 15.00 thuis werken. Zo kan ik toch mijn uren maken en kan mijn oudste (10 jaar) kiezen of hij bij een vriendje wil spelen of thuis wil komen. De jongste (8 jaar) laten we nog even op de naschoolse opvang.

Ik vind het een mooie manier om uit te proberen of dit voor ons gaat werken. Voor mij ook weer een mooi voorbeeld van hoe vast je kunt zitten in je eigen overtuigingen. Wie pint mij vast om 36 uur op mijn werk te zijn? Niemand, o ja mijn eigen overtuiging ;) dat je 36 uur aanwezig moet zijn …. ???

Mezelf nu voorgenomen om al mijn doelen voor 2017 nog eens goed onder de loep te nemen. Om te kijken welke kleine stappen ik hierin kan nemen om ze te bereiken en experimentjes als hierboven te doen om los te komen van mijn eigen overtuigingen.

Kan dit overigens iedereen aanraden, het is echt leuk om met je missie etc bezig te zijn. Kijk op www.bepaaljerichting.nl voor wat tips.

Puzzelstukjes

Ken je dat? Je hebt al een tijdje allerlei verschillende zaken waar je mee bezig bent, en zonder dat je dat vooraf bedacht had blijkt het werk van één project iets mogelijk te maken in een ander.

Het doet me denken aan puzzelstukjes. En dan van zo'n echt lastige puzzel waarbij je soms tijden kan worstelen met een stukje zonder meteen te snappen wat je er zo aan zou kunnen hebben of waar hij zou kunnen passen.

Het gebeurt me regelmatig dat ik al surfend op internet van het ene artikel naar het andere klik. Meestal ben ik dan al lang het oorspronkelijke doel vergeten, en "doe ik maar wat". Soms levert het echter onverwachte stukjes op, en blijken er ineens een paar stukjes in elkaar passen.

Van de week landde ik tijdens zo'n surf-sessie op de pagina van Mark Manson. Om precies te zijn, op een iets minder subtiel artikel van hem: The subtle art of not giving a f**k
In eerste instantie vond ik het vooral lekker plat, maar zijn verhaal bleef me in de dagen erna wel bezighouden.

Zondag reed ik met m'n auto richting het station om een vriendin af te zetten toen ineens de koppeling het begaf. Lang verhaal kort; een zeer vriendelijke monteur van de ANWB stelde al vlot vast dat er een koppelingskabel stuk was en heeft me naar mijn lokale garage gesleept.

Normaal gesproken zou ik vanaf het moment van panne niet meer te genieten geweest zijn, me boos maken over de schade, het wachten, wat het wel zou kosten...
Maar dit keer moest ik denken aan het stuk van Mark, en klikte het zomaar op z'n plaats: [gecensureerde versie] Waarom zou ik me hierover eigenlijk druk maken? Was het mijn energie waard of kon ik het beter voor belangrijkere zaken bewaren?

Ik besloot het gewoon eens te proberen. Kijken of ik het negatieve los kon laten en kijken wat er wél mogelijk was.
We stonden redelijk dicht bij een AH, dus in de tijd dat ik stond te wachten op de ANWB heeft mijn vrouw alvast boodschappen gedaan. Wachtend in het zonnetje was eigenlijk best aangenaam, en de monteur was er eerder dan het door de centrale geschatte uur.

En zo had ik ineens energie over om de rest van de dag aan leuke dingen te besteden. Tijd met mijn vrouw, spontaan samen uit eten. Top avond.

Ik heb Mark's boek besteld, ben benieuwd wat ik nog meer kan leren.

De backhand...

Sinds april dit jaar zit ik op tennis. Overgehaald door mijn dochter en aangemoedigd door mijn man met wie ik tennisles heb, werk ik me elke week minimaal een uur in het zweet op de tennisbaan. Nou gaat dat over het algemeen vrij aardig: ik heb wat balgevoel, een goede conditie, redelijk flexibel, dus dat moet lukken zou je zeggen. Dat klopt dus ook: het gaat redelijk. In het begin moest ik wennen dat er een racket-afstand tussen mij en de bal zit: wat betekent dat je dus niet naar de bal toe moet rennen tot je er vlak voor staat ;).

Ik weet ook dat alle nieuwe dingen een kwestie van oefenen is, dus gun ik mezelf die tijd heus wel (rationeel gezien dan he).

Maar nu na een aantal maanden spelen begint het me wel te irriteren dat die backhand dus echt voor geen meter lukt. En als ik zeg voor geen meter, dan bedoel ik ook dat zodra ik een backhand moet spelen, de bal kneiterhard uit gaat, of tegen het net komt of gewoon totaal een andere richting op gaat dan ik heb bedacht had.

Na weken foeteren op mijn backhand, had ik het al bijna opgegeven en ging ik gewoon om de bal heen rennen totdat ik zo kon staan dat ik hem met mijn forehand kon spelen. Niet handig natuurlijk en zeker als je wat langer speelt (hoger niveau) ga je dit niet volhouden.

Mijn backhand moest geoefend worden!

Nu hebben we sinds drie weken een nieuwe trainer. Die mijn backhand bekeek en vroeg: “Waarom speel je niet met twee handen?”. Eeh nou omdat dat echt helemaal niet gaat. Jawel zei ze, probeer maar eens en zet dan je handen tegen elkaar aan en de onderste iets gedraaid. Mmm dat voelde onnatuurlijk, dus erg veel geloof had ik er niet in. Maar, je staat op de baan, dus doe je gewoon wat er gezegd wordt :). En geloof het of niet: mijn backhand deed het ineens!!! Wauw wat een goed gevoel geeft dat! Een paar kleine, specifieke aanwijzingen en ik kon gewoon weer verder met proberen en leren!

Ik leerde ervan dat specifiek gegeven aanwijzingen dus goed kunnen helpen om iets nieuws aan te leren. Ook al voelt het in eerste instantie niet alsof het gaat werken. Als je open staat om het in ieder geval te proberen, kan je daarna altijd nog besluiten of het voor jou wel of niet werkt. Natuurlijk is mijn backhand nog verre van perfect, maar nu ik weer vooruitgang zie is het ook weer leuk om er wekelijks aan werken. Mijn plezier erin en de uitdaging om die bal met mijn backhand in elk geval proberen te slaan is weer helemaal terug.

Zo werkt het denk ik ook op gebied van werk bijvoorbeeld: wanneer je iets nieuws moet aanleren kunnen kleine, specifieke aanwijzingen een groot verschil maken in de snelheid waarmee je iets aanleert of verandert. Probeer ze gewoon uit, wat heb je te verliezen?

Van proberen kun je leren!

Van proberen kun je leren! 

Dat is ons motto. 

Het betekent dat je om iets nieuws te kunnen leren, je dit moet uitproberen, en moet experimenteren. 
Vergelijk het maar met het leren lopen van kinderen, dit kunnen ze niet in een keer. Bij kinderen begrijpen we dit volkomen en we moedigen ons kind dan ook aan om vooral door te gaan ook al valt het de eerste paar keer.

Naarmate we ouder worden blijkt dit steeds moeilijker. 
Hoe vaak begin je niet vol goede moed aan iets, bijvoorbeeld een voornemen om gezonder te eten. Op een dag lukt het dan niet zo goed, en neem je toch een chocolaatje, terwijl je je zo voorgenomen had om het niet te doen. Na 1 chocolaatje eet je dan de hele doos leeg want: na die ene maakt het toch niet meer uit. 
Na één misstap geef je je plan op en geef je jezelf het gevoel dat je niet sterk genoeg bent. 

Met deze blog willen we je kijk hierop veranderen. 
Proberen en leren gaat over het leven/jezelf niet zo serieus nemen, en dat het heel logisch is als je het de eerste keer niet meteen perfect doet. We willen je motiveren om vooral veel te experimenteren. Alleen zo leer je wat er mogelijk is! 
Maak grote dingen klein, behapbaar en makkelijk te uit te proberen. 

Elke week een blog uit onze eigen ervaring. Want we realiseren ons maar al te goed dat we het zelf ook moeilijk vinden. Dus: ‘Practice what you preach’ oftewel laten we zelf het goede voorbeeld geven. 

We hopen dat je veel plezier hebt met onze verhalen en reacties/eigen ervaringen vinden we natuurlijk leuk! ;-)