Afgelopen week was ik op een proeverij van Lean games. Hier
werden verschillende versies van leangames gedemonstreerd en deze kon je dus
ook uitproberen. Ik mocht proeven aan een nieuwe game die gebaseerd was op het
facilitaire proces. Daar was ik erg benieuwd naar omdat ik al een paar maanden
bij een facilitaire afdeling het lean traject begeleid.
Een leangame wordt vaak gebruikt om al spelenderwijs
inzichtelijk te maken wat lean precies inhoudt en de filosofie van continu
verbeteren.
Bij veel leangames wordt gewerkt met lego-blokjes, omdat je
daar zo gemakkelijk allerlei vormen en opdrachten mee kan bouwen. Tijdens het
spelen van het spel wordt snel duidelijk hoe belangrijk de vraag/behoefte van
de klant is, en welke stappen van het proces waarde toevoegen voor die klant.
Ook wordt heel snel duidelijk waar de verspillingen zitten. En door het spelen
van drie of meer rondes waarin de deelnemers verbeteringen doorvoeren en weer
opnieuw spelen om de effecten te kunnen zien, zie je hoe continu verbeteren
werkt. Bij de betere leangames is er vaak ook nog een dashboard waarop je de
vooruitgang ziet.
Tijdens de proeverij werd de vraag geopperd of een leangame
waardevoller zou zijn als het aansluit bij de doelgroep die het gaat spelen.
Dus een facilitaire game voor de afdeling facilitair, een zorg/SEH-spel voor de
gezondheidszorg etc… of juist niet? Zijn er argumenten te bedenken om het
omgekeerde te beweren, namelijk dat je meer bereikt als het spel juist helemaal
buiten de affiniteit van de doelgroep ligt?
We kwamen hier niet tot een eenduidig antwoord. Voor beiden
is iets te zeggen. Aan de ene kant is het fijn als mensen herkennen wat er
gebeurt in het spel en zich hiermee kunnen identificeren. Echter bestaat er een
risico dat de deelnemers na de leangame alleen nog oog hebben voor de geopperde
verbeteringen die ze in de leangame hebben gezien. En niet (veel) verder
kijken. Dat laatste is natuurlijk niet wat je wilt. Want een leangame is
natuurlijk maar een voorbeeld, en in de eigen werkelijkheid gelden andere
regels en dus andere kansen.
Vervolgens dacht ik na over hoe ik deze game zou gaan
gebruiken in mijn huidige werk.
Zo’n leangame wordt vaak goed ontvangen door de deelnemers
en als leuk ervaren, maar is het wel echt van toegevoegde waarde in
(bijvoorbeeld) een lean basistraining?
Natuurlijk maakt het op speelse wijze een aantal principes
zichtbaar en is het visueel en beïnvloed het de sfeer in de groep positief.
Maar het kost ook veel tijd om een leangame te doorlopen. En vaak liggen een
aantal dingen tijdens zo’n game ook wel voor de hand voor de deelnemers.
Ik heb niet echt een goed antwoord op deze twee vragen. Bij
deze dan ook de hulpvragen aan jou:
- Welke argumenten vóór of tegen het laten aansluiten van een leangame bij de doelgroep kan je nog bedenken?
- Wat denk jij van de vraag rondom de waarde van een leangame in een training?
Ik hoop dat je me wilt helpen met deze vraagstukken,
reacties zijn zeer welkom!
