Maar voor elke uitdaging die je overwint is de beloning vrijwel altijd een iets grotere nieuwe uitdaging.
Die nieuwe uitdaging was natuurlijk Corona. Oké, dat had niemand kunnen voorspellen, maar ook om Corona kunnen we echt wel iets slims verzinnen zodat ons werk er niet te drastisch onder hoeft te lijden. Aan de slag!
Dus ben ik aan de slag gegaan om digitale varianten te organiseren ter vervanging van fysieke onze daily stand-ups en communiceren doen we nu digitaal met elkaar in speciaal daarvoor ingerichte chats. Lekker bezig! Zelf zó lekker: we zijn nu vanuit huis beter bereikbaar dan voorheen op kantoor! Iedereen heeft zijn en haar steentje bijgedragen aan ons doel om de bereikbaarheid te vergroten en zo hebben we deze situatie om weten te buigen naar een succes!
Daar word ik heel blij van! En ik had ook al bedacht waar de volgende kans lag: makkelijker, sneller en beter samenwerken, en Microsoft Teams ging ons daarbij helpen. Hup aan de slag! Onze IT- leverancier contacten, whitepapers lezen, collega’s bevragen om wensen en behoeftes… Plan maken, plan voorleggen aan de opdrachtgever: aanvullende vragen, logisch, dat is ook goed om dat ook nog even erbij te zoeken… Uitzoeken, navragen, weer voorleggen, toch nog wat andere vragen…
… waarom bekruipt me nu een gevoel dat ik hier al eerder geweest ben…
Ik had het idee dat ik toch heel slim bezig was geweest. Had m’n huiswerk gedaan, wist wat ik wilde en hoe. En de opdrachtgever, ja die had ook slimme vragen, en in bepaalde mate ook echt wel van toegevoegde waarde. We gingen wel ongeveer dezelfde richting op, maar door zijn vragen ging ik me steeds meer afvragen of zijn lijn wel op hetzelfde punt uit zou komen als de mijne. Hadden we wel hetzelfde doel voor ogen? Of ben ik dat in alle enthousiasme vergeten (voldoende) te verifieren?
Ik heb een nieuwe theorie. Of een aanvulling op de vorige. Hoe dan ook, ik heb het creatief gejat van Euclides, op basis van zijn eerste postulaat (of axioma): “Door twee punten kan altijd een rechte lijn gemaakt worden.”
Die lijn staat in mijn nieuwe theorie voor “werken”. Hoe rechter de lijn tussen de twee punten, deste beter het werk gedaan wordt. De twee punten zijn je begin-situatie en je gewenste eind-situatie. Ik dacht in mijn vorige blog dat ik mijn uitdaging gekraakt had door het inzicht dat het helpt om te kijken naar de lijn: neem een stapje terug en kijk of de lijn nog iets rechter (lees: slimmer) kan voordat je erop stapt en aan de slag gaat.
Maar die punten, daar had ik nog niet genoeg bij stil gestaan. Die leken zo logisch: van A naar B, duidelijk toch? Ja, déze punten die ík nu zie zijn duidelijk, voor mij! Maar wie heeft gezegd, of gevraagd of jouw punten wel dezelfde zijn als die van mij? En als onze punten niet dezelfde zijn, tja, dan zullen we ook niet op dezelfde lijn zitten.
Dus: let op als je te hard werkt want het kan misschien slimmer. En nu dus deze aanvulling: stem met elkaar af dat je hetzelfde vertrekpunt en gewenste einddoel deelt. Alleen ga je sneller, samen kom je verder.
Ben ik er nu dan? Ik merk dat ik voorzichtiger word…er komt vast nog meer bij kijken.
